Üniversitede görev yapan akademisyenlerin serbest zaman etkinliklerine katılım amaçlarının iş doyumuna etkisini belirlemeyi amaçlayan bu çalışma, tarama modelinde betimsel bir araştırma olmaktadır. Araştırmanın çalışma evrenini her bir coğrafi bölgeden tesadüfî örnekleme yoluyla belirlenen yedi üniversitenin, 7271 akademik personeli oluşturmaktadır. Araştırmanın örnekleminde yer alan kişi sayısı 499’dur. Araştırmada kişisel bilgiler ve serbest zaman etkinliklerine katılım amaçlarını belirlemeye yönelik sorular ile Weis ve ark. (1967) tarafından geliştirilen ve Türkçe uyarlaması Baycan (1985) tarafından yapılan ‘Minnesota İş Doyumu Ölçeği kullanılmıştır. Bulguların yorumlanmasında yüzde, frekans ve aritmetik ortalama değerlerinden yararlanılmış; ayrıca serbest zaman etkinliklerine katılım amaçları ile iş doyumu arasındaki ilişkiyi tespit etmek amacı ile Pearson korelasyon analizi uygulanmıştır. Araştırma sonucunda akademisyenlerin serbest zaman etkinliklerine katılımda “stres depresyon vb. olumsuz duygulardan uzaklaşmak ve aile ile birlikte olmak” amaçlarının ilk sıralarda yer aldığı; kendini ispat etmek amacıyla etkinliklere katılımın son sırada olduğu görülmüştür. Katılımcıların iş doyumu ölçeği toplam puanlarının yüksek olduğu; dışsal doyum alt boyutunda orta, içsel doyum alt boyutunda yüksek düzeyde puan aldıkları görülmüştür. Akademisyenlerin serbest zaman etkinliklerine katılım amaçları ile iş doyumu toplam puanları arasında, pozitif yönlü ve düşük düzeyde anlamlı bir ilişki bulunduğu belirlenmiştir. Ayrıca serbest zaman etkinliklerine katılımda, iş doyumu puanlarını en fazla artıran amaçların “yeni şeyler öğrenmek, sosyalleşmek ve yenilenmek” olduğu tespit edilmiştir. ORCID NO: 0000-0003-1585-858X, 0000-0002-4393-7528
Anahtar Kelimeler: Akademisyen, Serbest Zaman Etkinlikleri, İş Doyumu
|
